مترجم سایت

نوروز و هفت سين با يكديگر پيوند خورده‌اند و هر يك يادآور ديگري است. درباره هفت‌سين بسيار نوشته‌اند، آنچه در پي مي‌آيد نيز چند نكته درباره سفره هفت سين است كه نشان از ديدگاه كساني دارد كه در اين زمينه پژوهش كرده‌و علاقه نشان داده‌اند.

در كشورهاي گوناگون كه فرهنگ ايراني را پاس مي‌دارند، هفت‌سين‌هاي متفاوتي پهن مي‌شود، سفره هفت‌سيني كه امروز بيشتر مرسوم است، نهادن هفت مورد از چيزهايي مانند:

سبزه ، سنجد ، سير ، سماق ، سركه ، سمنو ، سيب ، سپند(اسفند)

همچنين در سفره مرسوم است، ميوه، گل، شيريني‌هاي سنتي، ماهي قرمز، سبزي خوردن، كتاب‌آسماني، ديوان شاعران و آينه قرار دهند.

*در برخي از منابع تاريخي آمده است كه «هفت سين» نخست «هفت شين» بوده و بعدها به اين نام تغيير يافته است. شمع، شيريني، شهد(عسل)، شمشاد، شربت و شقايق يا شاخه نبات، اجزاي تشكيل دهنده سفره هفت شين بودند. برخي ديگر به وجود«هفت چين» در ايران پيش از اسلام باور دارند. در زمان هخامنشيان در نوروز به روي هفت ظرف چيني غذا مي‌گذاشتند كه به آن هفت‌چين يا هفت چيدني مي‌گفتند.

بعدها در زمان ساسانيان هفت شين رسم متداول مردم ايران شد و شمشاد در كنار بقيه شين‌هاي نوروزي، به نشاني سبزي و جاودانگي برسر سفره قرار گرفت. بعداز سقوط ساسانيان و ورود تازيان، ايرانيان به هر روش، سعي كردند سنت‌ها و آيين‌هاي باستاني خود را نيز حفظ كنند.

* هفت سين سفره‌اي است كه ايرانيان هنگام نوروز مي‌آرايند، آنچه كه در اين سفره قرار مي‌گيرد بايد داراي ويژگي‌هاي زير باشد؛

١-پارسي باشد؛

٢-با بند واژه «س» آغاز شود؛

٣-ريشه‌ گياهي داشته باشد؛

٤-خوردني باشد؛

٥-اسم مركب باشد؛

٦-براي بدن سودمند باشد؛

بنابراين هرآنچه كه داراي اين ويژگي ها نباشد، اگرچه با بندواژه‌«س» هم‌‌آغاز شده باشد، نمي‌تواند  جزو هفت سين به حسابش آورد. در زبان پارسي، تنها هفت چيز هستند كه اين ويژگي‌ها را دارند:

١-سير: به نام و عنوان اهورمزدا

٢-سيب: به نام و عنوان سپندارمذ(اسفند)

٣-سبزي: به نام فرشته‌ ارديبهشت

٤-سنجد: به نام فرشته‌ خرداد

٥-سركه: به نام فرشته‌ امرداد

٦-سمنو: به نام فرشته‌ شهريور

٧-سماق: به نام فرشته‌ بهمن

*هرچند كه در سفره هفت سين بايد به هرحال هفت جزء كه با آواي«سين» آغاز مي‌شوند:نمادي از «سپنته» چيده شود، ولي براي زينت و چيدن دلپذيرتر سفره هفت‌سين، تقريباً همه خانواده‌هاي ايراني اجزاي ديگري هم در سفره مي‌چينند و در آرايش و رنگ‌آميزي سفره‌شان نهايت خوش سليقگي را بكار مي‌برند.

آينه و كتابي مقدس در كنار آن هم از اجزايي است كه تقريبا در هر سفره هفت‌سيني چيده مي‌شود. برخي بر اين باورند كه سكه كه نماد«دارايي» و آب كه نماد«پاكي و روشنايي» است بهتر است در كنار هم قرار گيرند و سكه را درون ظرفي از آب سرسفره مي‌‌گذارند.

* درباره چم (معنا) چيدني‌هاي سرسفره هفت سين نيز پژوهشگران نوشته‌اند:

سبزه؛ نماد نوزايي(تولد دوباره)

سيب؛ماد زيبايي و تندرستي

سمنو؛نماد فراواني(بركت)

سير؛نماد پزشكي(درمان يا طب)

سنجد؛نماد عشق

سكه؛ نماد دارايي

سركه؛نماد شكيبايي و عمر

سماق؛ نماد(رنگ) طلوع خورشيد

سنبل؛ (نماد رنگ و زيبايي)

*ديگر سين‌ها  كه نوشته‌اند در سفره هفت‌سين مي‌گذارند:سوسن،سبزي، سنگك، سپند، سياهدانه مي‌توانند باشند كه زينت افزاي سفره هفت‌سين مي‌شوند.

* برخي ديگر از چيدني‌هاي سفره هفت‌سين نيز نمادها و نشانه‌هايي به شمار مي‌آيند كه از اين قرار است:

-كتاب به نشانه تمدن و خردورزي: مانند ديوان حافظ و شاهنامه

-كاسه‌اي از آب كه پرتقال يا اناري‌در آن غوطه‌ور است(به نشانه گردش زمين در فضا)

-يك شيريني ايراني (مانند باقلوا ، شيريني ،آرد نخودچي و....)

منبع:WWW.T-Z-A.org